Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Ова толку многу ми олесни да попуштам пред убедувањата да му станам животна сопатничка на мојот долгогодишен љубовник, најдобар пријател, музички соработник и веројатно кармички предодредена, повторно пронајдена, андрогина половина.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Керадер тоа го зборува како вистина по ѓаволите сакам да речам тој ја уважува таа свиња - дури беше еден од главните педери заборавив како ги викаат таму преку со оние Италијаните после големата војна замисли ги само тие дибеци кога го здогледале како го мота тоа црево долго пет стапки еден ден - само сакал да го извади проклетиот боздоган вели Керадер - па тие помислиле мора да е педерски бог-на-боговите или такво нешто и сакаа да го вработат или како тоа се вика добога е па Морт сфатил дека тоа не е толку бедна работа знаеш подобро отколку со него да вадиш нафта по Арабија или да затнуваш дупки по холандските насипи како што досега правеше таа свиња останува таму некое време и тие момичиња таму во тоа италијанско место го мачкаат со ежова маст и маслиново масло и сите заедно работат како весталки девици го соблекуваат таму на полињата и ги прскаат нивите и го истакнуваат Морт вели дека тој вели тогаш најмногу се приближил до онаа вистинската работа жими сѐ! да умреш од смеење! и тие му носат сѐ некакви остарени тетки и пензионери тој ги распорува како со некаква зачудувачка еутаназија за стари госпоѓи и ги благословува сите нивни ебани раѓања гмечејќи го својот член дури по малку и копајќи од страна на бунарот но ќе се распичка со римокатолиците затоа што не е обрежан па тие сакаат да го млатат но Морт вели не и тие не можат да му пријдат кога го има тој огромен овен па со него изведуваат чудо и му го збрчкуваат стариот стојко со света водичка и му го загреваат семето па тоа ги спржува полињата а еден ден дури запалува некој проклет вулкан и тој мој боже! не губи време стварта да ја префрли преку рамо и оттаму фаќа магла жими сѐ! но сега ко што велам таа ситна лирика е покојна и отпеала и тој се вози горе-долу со лифтот како и сите ние еве сега влегува во тој проклет кафез покрај нас куп гадови што се заебаваме со онаа малечката што управува со тој смртно опасен лифт некако чешајќи го својот набрекнат задник кобојаги случајно и мил боже како само се унервозува и пренемага белки пола од нас се брани пола привлекува играјќи се со тоа зуење на рачкат и летејќи угоре низ тоа зградиште и баш тогаш стариот Керадер жими сѐ тој понекогаш стварно изненадува таа шизната свиња ја мерка нејзината пурпурна сукњичка и што велиш! малечката воопшто не носи гаќички! нешто преубаво батка сакам да кажам слатка праска распукана пред туѓ овоштарник и кутриот стар Морт тој кобојаги малку се клешти малку навредува и за момент ние другите не гледаме во што е работата околу што целата узбуна меѓутоа тогаш таа неверојатна работа одеднаш испаѓа и се ниша токму под неговата брада како ебено божјо око жими мајка а тогаш ете тој голем откачен боздоган и мој батка се грчи тој и кине како проклетата секвоја кога паѓа богаму и го погодува стариот Керадер трас! и тој паѓа право на подот! неговиот најдобар пријател и таа мала бедна момичка таа фрла поглед кон тој невозможен член што кружи наоколу и удира по ѕидовите па таа сосема паѓа во несвест и жими мајка се струполува право врз онаа рачка на лифтот и за секунда батка помислив сите отидовме по ѓаволите 15

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Неговите најдобри пријатели и понатаму беа неговите кучиња, мешанци, како и тој вечно лути, и кои тој ги нарекуваше, сите без разлика, „чичиња“.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Пред неколку дена ненадејно почина мојот најдобар пријател...

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Не бев љубоморен ни кога таа си најде нов другар, Аргентинец, голтач на пламен; тој ми е дури, и денес, еден од најдобрите пријатели.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Тој ми беше најдобриот пријател“, вели Фаерабенд за Лакатош, кој умре во 1974 година.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Тој и Лакатош заедно студираа кај Попер на Лондонската економска школа во педесеттите години.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Возбуден, со дневникот под мишка, брза до својот најдобар пријател Боби.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Само соло-гитарата, неговиот најдобар пријател, молчеше.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

И кажа нејзината најдобра пријателка, и тоа на големиот одмор, кога таа ѝ се довери за нејзината симпатија.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Не се сеќаваше на сите свирки што ги имале, но се сеќаваше на онаа последната, откако неговиот најдобар пријател, пејачот, му кажа дека конечно решил да оди за Австралија.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Со колкаво само животно неискуство тој и неговиот најдобар пријател дебатираа тогаш, пред петнаесет години, со страст што може да ја има само таквата, сосема неискусна младост.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Неговиот најдобар пријател, оној што на крајот од таквите седенки, по дискусиите, толку добро ги пееше Азра, Бијело дугме, Идоли и Рибља чорба додека тој го придружуваше на гитара, им кажа дека ја презира земјата во која живеат.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Научи дека најдобри пријатели ти се оние со кои ти е убаво и кога молчиш. И аман веќе, замолчи! ***

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

- Господе, вие сте Рада, внуката на мојата најдобра пријателка.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ако животот е казан во кој си додаваш и готвиш посно, масно, мешаш, посолуваш, ги криеш тајните финти од сите други или им ги шепнуваш само на најдобрите пријателчиња, колку да се знае што готвач на животот си.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ако животот е казан Ако животот е казан во кој си додаваш и готвиш посно, масно, мешаш, посолуваш, ги криеш тајните финти од сите други или им ги шепнуваш само на најдобрите пријателчиња, колку да се знае што готвач на животот си.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Кога Дејан, неговиот колега од секретаријатот и веројатно негов најдобар пријател на работа, му кажа дека од седумината од групата на Дарко, тројца работеле за гардиската тајна полиција , Петар почна уште повеќе да му се гади.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Само не знаев дека неодреденоста и неограниченоста се моите најдобри пријатели, додека неформалноста ми е начин на опстојување без постојаност во постоењето.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Меѓу моите најдобри пријатели на животот се и многумина сефардски Евреи од Скопје, од Франција...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Охрабрен продолжив: - Во дел од мојот живот живеев со палестинското прашање, првин поетски (откако ја открив вашата поезија), па неочекувано дипломатски (откако станав амбасадор во Тунис првин при вашата палестинска Централа, а потоа и при прогласената независна држава Палестина) и на крајот како човек кој продолжува да го разбира другиот...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

На едната свадба се мажеше ќерката на твој најдобар пријател.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Беспрекорна тишина лебдеше во воздух алкохолот во мене да делува почна да, тоа е мојот најдобар пријател ја знаеше мојата дијагноза точна

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Може дури да се каже дека песот станал најдобар пријател на човекот поради неможноста човек да биде најдобриот пријател на човекот!

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Џоен и Френк Полард се искусни партнери и одамна најдобри пријатели: пребродени непогоди, уживањата во кои уживаа, горе долу добро лошо, илјадници заеднички оброци и спарувања останаа зад нивните сѐ уште витки тела.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

И притоа ме гледа како да сум ѝ свекор, а не најдобар пријател.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

А Лидија, која живееше на подолниот кат од неговата зграда, му стана најдобрата пријателка.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Еднаш, пред некоја своја најдобра пријателка, заборавив како се викаше, истата таа девојка од куплерајот, (Розе ли, Сузи ли, татко ти никогаш не паметеше имиња), божем изјавила дека постои можност да го напушти ова штипско буниште сместено дури во грдото Горно Маало.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„И тоа мое заминување од Штип, ќе го сторам“, рекла Сузи, „со Црвенокосиот“.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Си го утепав најдобриот пријател. Ќе ме пријавите?

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Најдобри пријатели. Едниот отишол во војска.

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Сето тоа во некоја рака се покажа на неговиот погреб.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Најпосле, ги загуби и своите најдобри пријатели, од неразбирливи и нејасни причини.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Имаше неколку званични делегации од Шпанија и Аргентина, неколку локални академици, шепа Аргентинци што живеат во Швајцарија, и десетици новинари, фотографи и сниматели кои го демнеа секое парченце од вест. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 220

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Првите литературни обиди на Борхес и охрабрувања од татко му.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Го пишува првиот расказ под влијание на Сервантес и на англиски составил еден текст за античката митологија.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Сите најважни издавачи на Борхес беа тука: Диего Идалго од Алијанса, Клод Галимар, кој ја придружуваше Марија, Франко Марија Ричи, за кого Борхес ја уредуваше серијата “Вавилонска библиотека”.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

На четврти март е родена Нора, сестрата на Борхес, неговиот најдобар пријател во детството и иден сликар. 1905.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Семејството се сели во Палермо, северното предградие на Буенос Аирес. 1906.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Кога конечно на крај на разговорот станавме „најдобри пријателки“, Стомачето се налути од тоа што јас ја освоив другарката пред него, па наеднаш се реши да си одиме.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

А ние сите бевме негови најдобри пријатели.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Но, сигурен сум дека кога ти би била овде или јас таму, би биле најдобри пријатели.