По улица, кучето одеше толку разиграно и лесно како да е бестелесно, трчајќи де пред него де зад него, така што господинот Гроздановски се чувствуваше подмладен во ситуација кога убавина го облетува и истовремено го милува по целото негово старечко тело толку желно и за најмала топлина со каква што зрачи нежноста.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)