Првата ноќ, откако ја избаци Калија и таа заспа, влажна и испотена од неговите допири, Марко цела ноќ пробдеа, сам.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Велат дека сум била многу мала, па не можам да се сеќавам на моментот кога тој во војничка униформа се појавил на влезната врата со најголемиот букет цвеќиња за мајка ми.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Четврток Август Пладнувам во зборот, пладнувам во неговата сенка и сила заплиснат од мирисот на малите тревки, немоќен од неговиот допир станувам горд на нас.
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)
Таа доаѓаше од неговиот допир и поглед, како да имаше во него некоја исцелителска моќ.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Речиси, никогаш не ме болеше неговиот допир со памучето намокрено во ракија на моите расрквавени колена со кои ги стружев рапавите улички во Мичурин, најмалку еднаш во неделата.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Се обѕрна околу себе и погледот му се насмеа додека го одмеруваше нараснатиот куп црвеникави штици, нафрлани на подот, уште топли од неговиот допир, а од другата страна смалениот за една добра третина куп на истркаланите трупци.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
„Чекаш некого?“ Главата ѝ беше нурната надолу и не го ни погледна, па неговиот допир ја изненади.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)