негов (прид.) - жед (имн.)

Таа крв, како што верува со едно крајче на свеста но без страв и зачуденост, ќе потече низ неговите ноздри или низ устата полна со врел и застоен воздух, Пламените пци не го лижат со врелите јазици, Се собираат над него и ги забуцуваат усвитените муцки во неговата отворена утроба, се хранат со неговата глад, со неговата жед.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Си играа со него, со неговата жед, со неговата искреност.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Навистина, неговата жед за топлина беше насилничка.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)