ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Ако еден народ само постепено си го изработува своето писмо и него го преработува и притоа во неговата историја нема такви настани што ја преполовуваат и прават цела пропаст помеѓу едната, т.е. старата, и другата или новата половина, -писмениот јазик и правописот содржат во себе многу такви особини што немаат реална вредност во гласовите во сегашната состојба на јазикот.

Тој беше готов да продолжи со толкувањата за потеклото на јазикот, но Татко, следејќи го авторитетниот тон на Камилски, се надоврза: Во право сте, сосем сте во право, мој пријателе, сѐ додека лингвистите трагаат по потеклото на јазиците и нивните трајни механизми, тие постојано ќе се соочуваат со историјата на човештвото како и со неговата историја низ милениумите...

Едниот код кореспондира со искуството на современиот свет на западната уметност, а другиот се повикува посебно на нашето општество и неговата историја.

А Прашањето за умот, за неговото потекло, неговата историја, неговите граници, делувања, кое може да го има одреден тип на рационализам, прашањето за поврзаноста на умот и смислата, умот и науката итн., мора да се случи во едно подрачје во кое ирационализмот нема никакви шанси.

Му зборував за важноста на Маказар за целиот крај, за неговата историја, дека ништо никој никогаш не направил, а дека секогаш, макар не многу, само се земало, дека луѓето се селеле за подобар живот, од немање, еве вакви услови, реков, од немање вода, струја, телефон, пат асфалтен.

Секако, Хајдегер го направи Anwesenheit (присутност) Јас не го сфаќам филозофот суштинско за неговата историја на како тоталитарен теоретичар, Битието (Seinsgeschichte).

Токму така треба и да биде. ‌Ама пак ни остава некои прашања за кои треба да се размисли.

Геј-културата може да се однесува и на главнотековни дела што ги создале, главно, уметници хетеросексуалци, плус некои настрани што се во плакар, а кои геј-луѓето селективно си ги присвоиле и ги преупотребиле за антихетеронормативни цели. ‌Ваквава поделба, се разбира, не е ниту водоотпорна ниту апсолутна.

20 КУЛТУРА НАСПРОТИ ПОТКУЛТУРА Геј-културата може да се однесува на нови книжевни дела, филмови, музика, уметност, драми, танци и изведби чии творци се геј-луѓе и кои се осврнуваат на настраното искуство.

Дури и најоригиналните современи геј-писатели си ги осмислуваат делата во однос на главнотековното општество и неговата историја или започнуваат дијалог со примените културни облици.

Вториов роман дури и цитира и преработува низа вистински историски документи за да ги приспособи кон машката геј- тема.

Се обидував во отсутниот дијалог со Татко над ракописот на неговата Историја на Балканот низ падовите на империите, да сведочам за потрагата која ќе ја наполнеше неговата тишина, празнините во ракописот. Потрага која не престанува.

Својата книга за Историјата на Балканот низ падовите на империите ,ја пишуваше Татко со својот живот, до неговите последни дни, како дел од својата постојана стратегија во својот живот - како да се спаси семејството, децата, во меандрите на непредвидливата балканска историја, како еден вид отворен аманет како и каде да се продолжи неговата историја.

А модерниот интелектуалец, тој и онака се раѓа дури тогаш кога се ослободува од „функциите“ и кога идеолошката конструкција на „народот и неговата историја“ конкретно ја доведува во прашање.

Тогаш Чанга откри дека татко ми, Калето, неговата историја, неговите тајни многу, многу го интересираат, се разбира мотивите на татко ми се разликуваа од неговите и интересот на Чанга за тврдината над градот.

XIX Татко, Лозински и Горски, беа слеани со Езерото, со неговата историја. А, ова Езеро, навистина имаше историја, голема историја.

Не откривајќи излез за својата утописка замисла, уверливи модели во човекот и неговата историја, тој се препушти во времето на фашизмот и сталинизмот, да трага по спасоносниот пат на јагулите.

XVII Додека Татко го слушаше Игора Лозински, во неговата свест се прелистуваа нови страници од неговата Историја на Балканот низ падот на империите.

Веднаш се спогодија. Тогаш реши да ја раскаже неговата историја.

Зашто, ако женското е со шапка, или ако носи свилени чорапи, или ако в раце држи некакво кутре или пак има златен заб в уста, тогаш таквата аристократка и не е некакво женско, туку, да ми извините, мазно место.

Меѓутоа, при секој обид да ги разбере историските процеси, карактеристични за сопствениот народ и за неговата историја, постојано се соочуваше со неизбежните парадокси кои како да го обесхрабруваа да дојде до јасна, разбирлива интерпретација на балканската историја.