Сепак, тој е антропоцентричен кога прифаќа дека човечките суштества треба да бидат конечно мерило за вистината на уверувањето.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но исто така е значајно да се согледаат карактеристиките што Дерида ги споделува со Западните предмодернистички и модернистички оставнини.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Останати аспекти на Деридината антропоцентрична тенденција се неговиот интерес за епистемологијата попрво одошто за онтологијата, неговата преокупација со јазикот и текстот (коишто се човечки артефакти), а не со нешто што нив ги трансцендира, неговото отфрлање на секакви метанаративи, неговото неодобрување на фиксните процедури, и неговата разиграност.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)