На неговите образи сигурно остануваа нашите солзи, на помалите деца, а можеби и на постарите.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Огнот од печатите на неговите образи се ширеше по целото тело. Од него под кожата раснеа грчења.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Нема врска Алек, Бојана нежно помина со раката на неговиот образ. – Имаш нешто на устата, мислам дека е паста за заби.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Осаменоста и безбедноста беа физички чувства, помешани на некој начин со уморот на неговото тело, со мекоста на фотелјата, со допирот на благото ветре од прозорецот кое си играше врз неговиот образ.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Млакиот летен воздух си играше на неговиот образ.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Залепено до неговите образи, стоеше младо, бело женско лице, со бушава руса коса, кое заедно со Челебијата и се насмевна на групата слуги.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
„Тука...“ воздивна Џорџ Смит. Потоци од пот се лееја низ неговите образи.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Модрикавата мрежа на жиличињата на неговите образи се згусна, потемне.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)