Неговото перце раскошно се лизгаше по мазната хартија, печатејќи големи убави букви: ДОЛУ ГОЛЕМИОТ БРАТ, ДОЛУ ГОЛЕМИОТ БРАТ, ДОЛУ ГОЛЕМИОТ БРАТ, ДОЛУ ГОЛЕМИОТ БРАТ, ДОЛУ ГОЛЕМИОТ БРАТ повторно и повторно, исполнувајќи половина страница.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Уживањето му се гледаше на лицето; некои букви му беа фаворити, до коишто кога ќе стигнеше, тој просто се избезумуваше: и си се поднасмевнуваше, и подмигнуваше, и си помагаше со усните, така што од неговото лице, би се рекло, би можела да се прочита секоја буква што ја извлекува неговото перце.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)