Пол е, можеби, најгеј-лик во целата книжевност,244 барем во смисла на тоа дека големи делови од наративот на Катер изгледа се намерно устроени за да му се придаде на секое негово својство и дејство некое преопределено геј-значење.245 Но, тој е сушт настран сензибилитет и хомосексуална желба.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Пол е неавтентичен и стерилен, неумолив лажго и фантазер, со заблуди за грандиозност.
Животот би си го дал за неприкосновената возбуда да помине една недела во стариот хотел Волдорф-Асторија во Њујорк, длабоко самопотврдно искуство што му дава „чувство дека искористил колку што можел, дека го проживеал животот за кој бил скроен“ (135).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И токму како што голем број уметнички дела што силно ни го привлекуваат вниманието се нечисти или мешовити во однос на стандардот што го предлагам, исто толку нешта во нашето искуство кои не би можеле да се подведат под поимот уметнички дела имаат некои својства на уметнички предмети.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Како што Зонтаг напишала во „За стилот“ наредната година:
Стилот е поим што важи за секое искуство (било да зборуваме за неговата форма, било за неговите својства).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Иако анализата не ја изнесува со такви поими, нејзиното сфаќање на стилот лесно овозможува поимот на стилот да се прошири и да се примени на прагматиката на кампот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Преокупираноста на Зонтаг со значењето на кампот како стил е она поради што сѐ уште и денес вреди да се чита нејзиниот есеј за кампот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)