ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Биди жива и ќе видиш колкави муда тој ќе му покаже на светот!

Ајде, однеси ја таа проклета супа во неговата соба и насмевни му се барем еднаш!

Во другата „слика” неговата соба е променета, однадвор допираат звуци на нацистичката пропаганда.

Наоколу се знаците на еден див упад.

Му верува, веќе е во неговата соба.

Мајка немала доволно храброст да влезе во неговата соба и да го оттргне од неговите збогувања. Таа не склопила око цела ноќ.

Но овде, во неговата соба, всушност, се заклучуваше едно време...

Рано, во мугрите, кога Татко најпосле се смирил, таа влегла во неговата соба.

По некое време тој ја изгасна светлината и се врати да спие, но пак се разбуди, овој пат не од нејзиниот глас, ниту од каков било звук, како на пример од отворање на врата, или од отворање на прозорец, туку нејзиното присуство го повлече од сон, кое тој го почувствува додека спиеше, онака како кога некој што има лесен сон, може да почувствува ако некој, тивко, на прсти, гази во неговата соба.

Утрото, кога тој замина на работа, влегов во неговата соба и брзо ја барав сликата на мама со очите.

Една жена, кога некој ѝ зборуваше, постојано ја движеше главата влево и вдесно, затоа што ѝ се чинеше дека зборовите летаат кон неа, и можат да се заријат во нејзиното чело.

Тој ден од сѐ ми се гадеше, од водата и храната, од моето тело, од зборовите, и од воздухот, што со некаква одбивност го вдишував во тенки голтки и брзо го испуштав, и чекав колку што можев подолго до следното вдишување.

Некогаш од сон ме буди неговата смеа; одам, ја отворам вратата, неговата соба е празна, но мириса онака како што мирисаше тој кога беше малечок откако ќе го искапев.

Во малечката библиотека еден човек постојано се држеше за глава, извикувајќи: „Зборовите одлетуваат од страниците! Зборовите одлетуваат од страниците!,“ и повторуваше сѐ додека останатите читатели не се побунеа, па чуварите ќе го однесеа во неговата соба.

Не отидов во неговата соба, како што правев секогаш кога тој беше дома, ниту пак тој дојде да ме побара, како што правеше кога немаше сама да му потропам на вратата.

Татко и мама секоја недела одеа со Ана, Роза, Марие, Паулина и Александар на прошетка во Пратер.

Во еден миг тој сепак се врти кон нив и налутено им вели да си одат.

Госпоѓа Цимер останува покрај куќата, и им објаснува дека тој така се лула секој ден, секогаш кога не свири на пијаното во неговата соба, или му помага на нејзиниот сопруг во столарството; а младите луѓе не ја слушаат, му се приближуваат на старецот со избезумен лик, кој продолжува да се лула, се лула додека тие му поставуваат прашања за поезијата, за метриката, и за Диотима.

Кога ноќе седам покрај прозорецот, слушам чекори и во нив го препознавам звукот на неговите чекори; станувам и го отворам прозорецот, а на улицата нема никој.

Оттогаш, кога брат ми се враќаше од гимназијата, јас одев во неговата соба, тој земаше некој од учебниците и минуваше по нивните страници, раскажувајќи ми го она што мислеше дека треба да го знам.

Само еднаш Роза ја подотвори вратата од неговата соба, и пред да ја затвори, рече: “Постојано мислам дека ќе се врати.

Затоа и ги чувам неговите алишта, и предметите од неговата соба ги оставам онака како што тој ги беше оставил кога замина.

Кога јадам, помислувам дека е гладен.

Книгите сè уште седеа наредени по полиците во неговата соба, во куќата, во градот, и сеќавајќи се на нивното невидливо, заборавено присуство во својот живот, тој си вети дека кога ќе се врати дома, ќе ги препрочита сите.

Гапка кај него ги чува клучевите од оставите и од подрумите; клучот од големиот сандак, што стои во неговата соба и од средишната остава Иван Иванович го носи со себе и не сака никого да пушта таму.

Иван Иванович секогаш му дава на секој од нив или ѓеврече, или парче од диња, или круша.

Во неговата соба владееше сиромаштија: маса, столче, кревет и орман, неколку книги и еден голем бележник, а во бележникот точен список на сите што требало да примат пари од него, вклучувајќи го и заемот од четири марки од претходната вечер.

Неговите долгови вкупно изнесуваа речиси петнаесет илјади марки, бројот на неговите доверители над седумстотини, почнувајќи од еден трамвајски кондуктер кој му позајмил триесет фенинзи за возен билет, до татко ми кој вкупно требаше да добие две илјади марки, зашто на стрико ми Ото најверојатно му било најлесно нему да му го олеснува ќесето.

Победникот- везир почувствува страв од животот.

Сиот мебел и оружјето во кое имаше седеф беа отстранети од неговите соби.

Утревечер мајката или мажот ѝ, знаејќи дека во сопчето отспротива стои тој и ги следи во мракот, ќе ги затворат капаците и така во неговата соба веќе нема да навлегува светлината што му вдахна живот, светлината во којашто наивно уживаше, којашто беше неговата единствена радост. Меѓутоа, не беше така.

Значи, жената излезе на прозорецот само за да го види него и сигурно затоа што беше забележала дека и тој е на својот затемнет прозорец.

Хејс: Поентата на ова е дека ако Серл, во неговата соба или со неговата огромна меморија, само поминува низ овие правила свесно, велејќи си дека ова е досадна работа и чудејќи се заради што е сето тоа, останувајќи притоа човек, тогаш јас би тврдел дека тој всушност не ја имплементира програмата, а ако програмата не се извршува, недостатокот од разбирање, доколку постои, не е од никакво значење за нашата компјутационалистичка позиција.”

Климент Камилски не рече ништо, само го покани Паскали да појдат во неговата соба број 17.

Дури и тагата на браќата. „Во неговата соба видовме голема челична каса.“ „Во чија соба?“ расеано ги праша не сфаќајќи ги веднаш.

Се сети: кога во Нојовиот ковчег ќе заспијат и глувците, возможно е низ клучалка да се повлече и двогрба камила - и освен тоа, тие мислеа со неговиот мозок, беа негови медиуми, затоа повторуваа дека неговата соба е поголема од нивната.

Бевме внатре, во неговата соба, а однадвор на прозорецот, видов како мачето гребе со малата шепа по прозорецот.

Кога тргна татко му кон неговата соба, Карл целиот се тресеше.

Откако ги заврши работите што беше предвидела да ги заврши утрешниот ден, само за да го следи Татко во ноќта, небаре да го преземе својот дел од одговорноста од татковото замислено патување, кое еден ден можеше да продолжи во реалноста, тивко се прикраде до неговата соба.

Мислам дека токму моето присуство во неговата соба како да го охрабруваше Стариот писател во водењето на дијалогот.

„Да не станува случајно збор за некаков заговор, прашав пред малку” ме потсети Зрновски.

Немаше веќе треперливи пердуви во златниот восок, спроти постелата, во неговата соба.

Вујко ми, враќајќи се од својот бизнис и после илјадате свршени работи околу пумпата ми зборуваше за спортските „настани”...

Не си го средувавме ич лошо...

Во неговата соба имаше, за украс, цели серии на картички, прикачени како ладала, како фрески, како гирланди...

Мајката на Д влезе во неговата соба, ја свитка старата мапа во ролна и се упати кон најблиските контејнери.

Од сите мапи, најмногу ја сакаше големата мапа на светот што зафаќаше еден цел ѕид од неговата соба.

Александар тогаш излезе од неговата соба и како ураган помина пред шанкот од кујната, каде што стоев јас.

Минути 0“

Ноќта ја поминав во неговата соба, во неговата прегратка.

Дојдовме до неговата соба, каде што беше сместен.

Полицијата, правејќи во овој реон претрес, ненадејно влезе во неговата соба, го уапси и најде извесна количина динамит.

Полека влегов во неговата соба. Брат ми ја средуваше фиоката.

- А бе, оваа мама, што ѝ е нејзе, да не читала некоја литература за воспитување на деца?

Си ги чува во неговата соба, а јас кришум ги отворам и почнувам да ги читам, но набрзо ги оставам оти ем ги разбирам, ем не ги разбирам.

Единствено брат ми недостасуваше. Влегов во неговата соба: пустош.

Ние двајцата, Саше и јас, без да нè забележат, отидовме во неговата соба и си пуштивме наша музика, како што и им одговара на едни вистински кич деца.

Чиста, уредна, и баш затоа воопшто не личеше на неговата. Празно и пусто изгледаше.

МОДА И ПОМОДНОСТ Се распрашав за кичот.

Дури и да слушам од неговите касети можев, оти тој ги немаше понесено со себе.

Колку сакав можев да пребарувам низ неговата соба и да ги споредувам непречено моите лични истражувања.

Една вечер брат ми ме повика на консултација во неговата соба.