ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Но тоа е само моментно чувство, зашто сѐ заглушува она негово срце што бие и шуми.

Ете, сега неговото срце најде жена со која ќе векува.

Затоа и немаштијата во неговата куќа беше најголема и маката во неговото срце најтешка...

Сладострасен ветер го допре со крилата неговото срце и го понесе плахо, необуздано...

Нешто чудно се случуваше со него, некаква питомина и благост се влеваа во неговото срце.

- Јас ќе си одам! Настојуваше момченцето, а старецот не можеше да ја скрие грижата што растеше во неговото срце.

Негова стомак тера он збори. Негова стомак попаметна од негова срце.

Одвреме-навреме неговото срце, со своите крилја удираше во неговите гради, како птица во кафез, и со својата вознемиреност комуницираше со целиот кревет, што се чинеше како да дише со ритамот на неговото сопствено дишење.

Таа беше болна и мораше да умре поради тоа што го направи тој, и гризењето на совест се измеша во неговото срце со чемерот што му се вгнезди.

Тој мирно си лежеше во креветот слушајќи си го срцето како му чука и како спиралата на пружината на креветот вибрира како одговор на неговото срце.

„Слушај, Кети. Не е ништо чудно што посакал девојката да умре ако тој верувал, ако неговото срце му зборувало дека таа ја возобновила или ја продолжила врската што ја имала пред да се ожени тој за неа, или пак тој самиот открил дека таква врска постоела и дека таа продолжила да се сретнува со него.

Неговото срце крвари пред болката на поробениот македонски народ низ историјата и пред носталгичниот бол на печалбарот и иселеникот.

Таа сакаше да ползи во него, во неговото срце, да ја досегне неговата длабочина која се затвори против неа.

Но неговото срце горостасно се радува на веста за создавање на Македонската држава што како митски феникс засветлува во неговите говори одржани пред Организацијата на Американско-македонското друштво.

Тек-тук, кога неговото срце ќе го стишеше креветот, кога многу ќе го стишеше, тогаш во таа смиреност, слушаше друг звук - нежно газење на голи стапала по килимот.

Скокна од креветот: ноќта пулсираше со ритамот на неговото срце...

На неговите гради, таа повторно ги затвори очите за во темнината на затворените капаци подобро да го слушне ритамот на неговото срце, што, како и бакнежот, полека се смируваше во ритмично биење токму таму, под нејзиното уво.

Неговиот вкус, егзотичен како кисело-слаткаст кинески специјалитет, ја заплисна уште тогаш, кога го фати ритамот на неговото срце.

Таа волја беше исто толку јасна колку и сите Негови наредби дотогаш и сеедно беше дали ја слуша како глуво ехо во пустината или како јасни зборови што во ушите му доаѓаат одвнатре, од самото негово срце.

И ако за помалку од осум секунди, според пресметките на статистичарите, не го плесне по лице, значи се согласува да биде избраничка на неговото срце.

Со брзи удари неговото срце го отчукувало крајот на вечно несвршените неспогодби меѓу нив.

Зошто станал челник на дружината, зошто не ѝ рекол на игуменијата дека пред сто или пред илјада години тој самиот, неговото срце или неговиот разум во некој друг, водел кон магли исто вакви тврдоглави човечишта и ги оставил коските под врлежи зашто без престан се судрувал со алчност и со безумност.

Ја кренал полека главата да го надене тој човек на рогот што му никнувал на тврдото чело, всушност ги извлекол рацете од утробата на животното и го зел ножот од крај себе.

И песната, и луѓето, и нивната цел, сѐ, и несвршената караница, се оддалечувале.

Говорот на неговото срце бараше прошка, нудеше товари покајание, сѐ со цел да ја „испере“ својата совест.

Се плашеше за силата на неговото срце, ја вознемируваше помислата како би ја примил веста, а да не стане кобно.

Под главата го чувствуваше правилниот ритам на неговото срце, кое чукаше во ритмот на нејзиното дишење.

Но, очигледно беше, дека честите напади од ден на ден го слабееја неговото срце.

Нешто вика и тропа во мозокот, непрестајно го тегне неговото срце таму. Тоа е злосторникот.

Дамче се почувствува и понижен и навреден. И веднаш во неговото срце шибна омраза спрема него, спрема сите од Имотот.

И оттогаш речиси секој ден му се јавувал пред очи бледиот Акакиј Акакиевич, кој не го издржал укорот на претпоставениот.

Сочувствувањето не му било туѓо: на неговото срце му биле достапни голем број добри движења, и покрај тоа што неговиот чин мошне често им попречувал да се пројават.

Ја стресе од себе треската, кората на студот остана околу неговото срце.

И чувствува дека и таа пулсира како часовникот, како неговото срце.

Кога го слушна пискотот на локомотивата, нешто заигра во неговото срце, појде кон вратата на купето и се врати повторно на излезот од вагонот.

Но жедта за слободен живот во него била поголема од сите други желби, слободата уште од најраните години била втисната во неговото срце.

Никогаш не ќе разберам што се случи со нашето татенце, никогаш додека сум жив чинев не ќе разберам каков ветар удри во неговото срце.

Се колнам ништо немаше изменето во неговото срце, тоа беше истото, Кејтенско.

Никогаш да не поверува човек, во неговото срце имало место и за ветар и за други такви лудории.

Тој долго време не дозволуваше никакво доближување до неговото срце, што се вели, сиот околнаоколу беше заграден со боцкава жица.

Бекман повеќе ја има природата на оној Лорд Бајрон за кого што во минатиот век се зборувало дека пукнатината на светот минува низ неговото срце.

Беше уморен до мачнина. Конфузно потскокнуваше неговото срце, вечното стоење во задушливо-мрачната соба беше преголем напор, предолго да се дава вештачко дишење беше злостор над самиот себе.

Појде во пресрет на смртта во егзил во својата Палестина, слободна во соништата, оставајќи ги последните траги на својата легенда.

Палестинците на кои им се придружив во толпата во париската болница, каде што неговото срце ги одбројуваше последните отчукувања, велеа дека во секого од нас остана нешто од Арафат.

Така, во еден момент Винстоновата омраза воопшто не беше вперена кон Голдштајн туку напротив, кон Големиот Брат, кон Партијата и кон Полицијата на мислите; во таквите моменти неговото срце полетуваше кон осамениот, исмеан еретик на екранот, единствениот чувар на вистината и на разумот во светот на лагите.

Јас бев единствениот што се среќаваше со него и секогаш од неговиот кабинет излегував со уверување дека е џек во професијата, дека е прецизен во одлуките и во водењето на акциите, дека во работата е како швајцарски часовник, но дека не е метал, дека пред сè е човек, дека запчаниците на тој механизам наречен часовник, постојано се поврзани со неговото срце и со неговата душа.

Што дека е Турчин, а? Ти кажуваат ли овие треперења на неговото срце, дека душата на сите ни е иста, а ибн Тајко?“

Го гледам крвавото сонце како паѓа и, додека чука мојот часовник во собата, како да чука и неговото срце во еден ритам, сѐ додека не се губи во мојата отсутност.

Божјата премудрост си соѕида храм во неговото срце и на јазикот негов како на херувим почиваше секогаш Светиот дух разделувајќи дарови според верата, како што кажуваше и апостолот Павле дека секому од нас му се дава длагодет како што дарувал Христос.

Го чувствуваше прстенот како дел од него, од неговото срце.

Не знаеше иако беше ѕвер што напаѓа и што се повлекува: дали е тоа напор на неговото срце и понатака да бие и да го оддржува неговото движење.

Се чувствуваше мирен и опуштен, со исклучок на рамномерните удари на болка во неговата нога и биењето на неговото срце.

Се сметало на две можности. Првата: дека е убиен и тоа одблизу, сигурно од човек кого добро го познавал; а втората: дека е во прашање самоубиство, а може и несреќен случај.

Од полицијата ѝ рекле оти можат само да кажат дека кој и да бил злосторникот, цевката на пушката, при истрелот, се наоѓала во непосредна близина на неговото срце.

Ги зачуди и Дедомразовите живи очи, иако неговото срце, подзапалено од симпатијата, во одредени моменти знаеше да се соземе, да падне на земја смирувајќи ја топката огнена што удира во мирните вијуги на неговиот мозок.

Во сето тоа Дедо Мраз зјапаше, плашливо збунето, до оној момент кога најубавата кукла повторно му го одвлече вниманието, кога нејзината виткост ги надрасна сите убавини што поиграле пред неговите очи, сите волшепства што зачукале на неговото срце.

Доживеа радост оти Господ ги благослови со ќерка што ја крстија Зоја, ама следните години беа само црна кр во неговото срце: Павлина закандиса туберкулоза и сега деновите ги минува во санаториум, а Зоја е оставена во рацете на дебелата Божана, втората жена на Бориса, неговиот татко.