негов (прид.) - текст (имн.)

Го споменавме веќе Jan Baudrillard како теоретичар на симулацијата и новата техничка опсценост, значи, неговиот текст за фракталниот субјект.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Неговиот текст навистина е за „ослободувањето“ (А. Грин), за нестабилната природа на егото и говорот: исполнет е со фрагменти на (обично) пропаднати обиди за интерпретации од сите видови - семиотички, психолошки, социолошки, итн.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Во Маргина 13-14 е објавен еден негов текст.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
На прашањето поставено на Вуди Ален како дошол до одлуката да биде типичен претставник на авторското кино, генијалниот режисер, автор и актер, одговорил дека лошото читање на неговите текстови од страната на режисерите го натерало самиот да ги режира.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Иако рака на срце, многу ставови од неговиот текст имаат свој (далеку од весел, но зарем сатирата е само церење и клештење на забите?) одраз не само во руската, но и во нашата стварност.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Берѓаев: “Утопиите се страшни зашто се остваруваат”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Низ неговите текстови и тв прилози провејуваше проверен лајт мотив – оваа власт е лоша, ама ако случајно до парче власт се доберат овие од опозицијата, ќе биде бетер.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ом, Жар Ко Мраз и постшминкерот Боби кој едвај се провлече низ вратата бидејќи неговиот текст во Маргината што ја носеше под мишка штотуку се престори во.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
8 Суштински, посебнота на прозата на Чинго се наоѓа во доменот на естетското: само во убавината на таа проза се остварува нејзиното дејство, нејзиниот секогаш згустен впечаток, сугестивната моќ што нè приврзува кон неговите текстови и овозможува тие да останат трајно врежани во суптилните сплетови, на нашата меморија, пред сè во нејзиннот емотивен комплекс.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Како последица на тоа, најновите текстови од Празни зборови, често немаат смисла, значење и логичност на сметка на сликовитоста на јазикот и визуелните егзибиции (достапни благодарение на совршеноста на IBM пишувачките машини).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Двојката говор/пишување според тоа е темелната структура на неговиот текст, во која говорот е привилегираниот член.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се работи за Деридината расправа за Русо во De la Grammatologie.6 Како и Сосир, Русо го зема говорот како таква форма на присутност, каква што пишувањето не е (бидејќи тој е секогаш присутен во свеста).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Покрај оваа книга, заедно со Алисон Хоулс ја објави збирката музички графики под името Нотација (1969), а десет години порано студијата Вирџил Томсон со Кетлин Хувер.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На површина, неговите текстови се занимаваат со дрога и хомосексуалност, омраза, насилство, убиство, но во суштина тој ги анализира механизмите на власта во постмодерното време.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Меѓутоа, посебно место во Кејџовата издавачка работа заземаат четирите книги со негови текстови - Тишина (1961), Година од понеделник (1967), М (1972) и Празни зборови (1978).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Спојот на технологија , контрола и страст во време на доцниот капитализам, и обидот тој да се раскине“, како што вели истражувачот на медиумите Peter Weibel , „се теми на неговите текстови“. Burroughs рано го воведе поимот на вирус во својот книжевен универзум.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кратиловиот проблем По ова кратко запирање при обиколката на гледиштата на Дерида, да се осврнеме на нивната самореферентност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Зоран Попоски потекнува од дел на Европа кадешто идејата и политичката реалност на границите во изминатите децении се стекна со ново и честопати проблематично значење.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Со тоа, неговиот текст за границите носи печат на вистински интелектуален интерес кој се протега од чисто теориското па сè до политичкото.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Алфред Казин ја подвлекува солипсистичката природа на неговите текстови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со други зборови, можеме ли да ги претвориме неговите текстови, а со нив и целата латиноамериканска литература, во изворен надоместок, ако ми се дозволи овој оксиморон?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговата Аргентина останува место на соништа. Борхесовиот ум тука е најстварното нешто.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На неговите текстови им претходат текстовите на шпанските историчари, усмената историја на Инките која му ја обелоденил еден од вујковците (замена за татко), христијанската историја, за која тој тврди дека во својот судбински облик го вклучува Перу.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не е ли еден сиров, лого- и етноцентричен гест, да се пресврти ситуацијата и маргиналноста да се претвори во општо решение?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
“Борхес”, вели тој, “го изградил своето дело, а ми се чини и самиот свој живот, од оној ист напор да си создаде себеси дом во сопствениот ум...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Освен тоа, Гарсиласо својот текст не го напиша на мајчиниот јазик (кечуа), кој токму дословно му е мајчин, туку на јазикот на татка си, односно на шпански.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој никако не нѐ доведува во близок допир со сопствената земја.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)