Мора да се зелени неговите ѕвезди. Мора да е сѐ поинаку таму.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Малиот Бајко небаре стануваше негова ѕвезда вечерница тогаш, и Петре, слушајќи го неговото благо дишење и поткревање на чаршавчето, ги склопуваше очите смирен, најпосле излезен на пронајдениот пат.