негов (прид.) - духовен (прил.)

Во јазикот има одделни гласовни знакови или зборови за сите мисли, чувства и желби на еден човек, затоа јазикот на еден народ е негово духовно богатство и наследство во кое се заклучуваат отпечатени во гласовни знакови или зборови сите народни мисли, чувства и желби со коишто има живеано и живее еден народ и коишто се предаваат како нешто свето од едно поколение на друго.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Обземен од грижата за неговото духовно опстојување низ сиџилите и за неговото здравје, на моменти, тешко ги контролирав своите емоции и амбиции.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)