негов (прид.) - ненадеен (прил.)

Трчаше како да лебди, како да не гази на земјата, како крилја да има, како ветерот да го носи: ги прескокнуваше ендеците, меѓите, младото жито како да не го газеше, а само го допираше со стапалата, трчаше низ нивјето и ливадите одбирајќи го најкусиот пат, и кога стаса до неа, немаше здив и сила - и се испружи крај неа: легна на плеќи збивтајќи и дишејќи лакомо; и таа започна да дише забрзано исплашена од неговото ненадејно истрчување од пченките.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)