Стигнавме во Западот, дури тогаш ми кажа дека неговите ќе бидат дома.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Знаевме дека бегот со големецот и со придружбата негова ќе помине отаде река нагоре та ако нè пуштеше надвор можеби и ќе го видевме.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Во книгата Сирахова се вели: „Мудрецот добива доверие од својот народ; името негово ќе живее довека“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И го чекав само денот кога лагата моја спасителна ќе се открие, кога ќе ги види ливчињата на Мида негибнати во семинаријата и кога тупаницата негова ќе падне врз мојот грб. Врз крстот на грбот мој.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А мажот вели: - Ти за тоа не грижи се. Таму е братучедот Орде. Во анот негов ќе остане.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
До овој саат фиљан ќе биде кај нас на гости како при тетка, а од тој саат натаму му се знае — главата негова ќе оди на местото од парите.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Утре, дај Боже здравје, одење в град и назад нема да се вратам од овие тешки лакрдии што ми ги рече стариот, да знам оти за вистина клетвата негова ќе ме фати; пиле да се сторам, бело море и црно да прелетам, ама уште еднаш при татка не дојдувам.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
- Каде? - В село, Онисифоре. Ќе го однесам баџанакот Јане да го закопаат со поп.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И двоколката со волето негово ќе ја вратам в село.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Кој што ќе заплени – негово ќе биде, се обрна кадијата кон агаларите од неговиот кадилак. – Ние со Фазли и Даута двесте – се јави Селим-бег од вториот табур. – И ние двеста до триста – ветија и водачите од третиот табур Мехмед, Муарем и Фета-бег. – Јас пак – рече скопскиот беглер-бег – ќе кренам еден дел од аскерот од Скопје и сите правоверни од Тиквешието ќе нападнам со петстотини, илјада души од таа страна.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)