Животот крај реката беше извесна утеха за изгубеното езеро, но селидбите секогаш беа неизвесни и проклети, нешто одземаа, друго донесуваа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И пак се нафрлува на карпата. Започнува битка, тешка, неизвесна и без крај.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)