Го наследив неговиот немир кој се чувствуваше во растреперените прелистувани страници, во тајните записи, закопани некаде близу во земјата, како на вистински закоп Чунот кој нѐ спаси таа немирна есенска ноќ, макар што ја мина границата вардена од подводниот змеј, според татковата навигаторска стратегија во животот, не престануваше да броди во имагинарните балкански немирни бранови.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Оние, кои со своето грдо однесување придонесуваат да се создадат грозоморните приказни!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Но, ако се размисли убаво, постојат и оние, другине. Уште поопасните.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ни испраќаат некои немирни бранови дури и во соништата.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Нејзината душа беше и силен браник, траен светилник на семејството крај океанот на балканските немирни бранови и темнини.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Така, четворицата се пославме покрај езерото среде ноќта на звукот од музиката и немирните бранови и чекавме тој да ја отпакува книшката.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)