Меѓу врсниците се делел со големата мудрост, необична за неговите млади години, скромност, човечност, со еден збор - бил вистинска слика на својот поробен, несреќен народ.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Шум, необичен за таа доба од ноќта, му ја прекина дремката.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)