Горки и болни сеќавања за љубовта Овенат цвет со мирис на изгоретини... Неповратен сон...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Затоа ноќна мора, лузни, момчето во срцевата градина, податливи тивки дувкања на спомените, не да се замине, туку да се наслика неповратниот сон на постоењето, да се сака и кога се нема, да си надвор но и внатре, доволно податливо во тој немир, да се биде со срцето кога се сака како жена, кога се сака Македонија, кога се сака внуката.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Ти си песна, а јас нејзин пеач слушам како навива звукот шепоти тихо морничаво „Неповратен сон сонуваш!“
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)