Нивната љубов се наследуваше, во некоја непредвидлива меандра, на патот на нашите животи. ***
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Тоа беше еден од нејзините најмоќни начини да ја изрази катарзата на семејната среќа, запрена на некоја од непредвидливите меандри на егзилот, потоа извишена и запрена врз облакот, како во слика на Марк Шагал, спасена од фаталните граници.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)