несреќен (прид.) - и (сврз.)

Гладот ли што ги мачеше и нив исто како и џганот, или сликата на гладот што ја гледаа пред себе во партали, боси нозе како ѓон со крвјосани петици, гурелави очи и остри коски како сабји подадени под смрдените кошули на оние што ја преживеале чумата, ги издели некако двајцата од несреќните и ги направи поблиски, иако со сркањето од бакарните чанаци сакаа да покажат, ќајата - дека и покрај човечката слабост тој си е обезбеден пред допирот на несреќата, а тој пак - дека е благодарен и почестен што е со него.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Неговиот гнев ја преполни чашата, а јас пијана и како без душа ја завршив ноќта во чувство на несреќно и грдо пајче.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
За час во сите ближни села толку бргу, ене, стигна тој несреќен и кобен глас.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Човек слично или исто може да си мисли и за луѓето кои собрани на куп и кои иако завиткани во кожуви се измрзнати и молчат несреќни и јадосани - дека се безумни очајници кои, ете, во коложег дошле да копаат `рвеник на пуста рида без вода, или да откопуваат нему нешто незнајно - да не е тоа, неговото, Максим Акиноското, ѕвонливо и постојано повторувано во веавицата Алелуја, алелуја, алелујааа!
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По неговото заминување, нејзе повторно ѝ се поврати главоболката, нервозата, несоницата и одново полнејќи се со јад и гнев, фрлаше искри од очите, крикаше како птица грабливка, се загалцнуваше на пола збор од лутина и сѐ повеќе го повраќаше поранешниот изглед и држење облекувајќи се во панталоните и чизмите, во елечето од кучешка кожа и плускајќи со камшикот и сѐ повеќе стануваше несреќна и зла.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И кога му се повраќа свеста и дишењето стaнува полесно, тој вели: - А јас, кутриот, цел живот бев несреќен и сиромав и можеби затоа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)