Во таа колку идилична толку и трогателно наивна слика на конечното оздравување на хрватското општество во која одеднаш просветените политички екстремисти покајнички паѓаат на колена пред симболичкиот претставник на златната општествена средина - во популистичката верзија на Готовац, пред народот, а во елитистичката на Кравар, пред “неутралниот граѓанин” - на виделина излегува темелното недоразбирање врз кое Кравар ја гради својата визија за хрватското општество.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Тоа одликувано средишно место на општествениот систем, во однос на кое некоја друга позиција може да биде сметана само за екстремна, тоа место во Краваровата социјална фантазија наменето за неутралниот граѓанин, потполно е празно.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)