Станува и почнува да вришти. Од устата му шика крв.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
„Ѝ ветуваше дека ќе ја земеш, потоа се ожени за друга. Малку ѝ беа нејзините две деца па ги зеде и твоите поначесто да влече од планините суви гранки, да вари и да пече пченка и тикви, да пере парталосани кошулчиња.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Силниот адут што го имаше сараевката беа нејзините две деца.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Грета станува од столчето и половината од јазикот на Среќко ја исплукува во чинијата на соседната маса каде што седи една отмена дама со нејзините две деца.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Нејзините две сестри на кои во исто време им биле убиени мажите, овде, во оваа Македонија, се премажиле. Имале само по едно дете.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)