Во својата очаеност, понижена или посрамена, сеедно, Фиданка Кукникова го понижила и го посрамила - топлината на нејзиното месо сѐ уште му ја морничавела младата кожа...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сега зачекорувал во седумнаесеттата и зреел поинаку отколку што можел тоа да го знае пред поаѓањето од Кукулино.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Елена, како и Невестата, е вплеткана во една инцестуозна врска (поточно, станува збор за двоен инцест: прво со едниот од своите браќа, а потоа со Дејфоб, братот на својот прв маж); ќе ја доживее истата трагична смрт (била обесена); поистоветувана е со дрво (на Родос, Елена е почитувана под името Дендритис - божица на дрвјата): и Невестата, според зборовите на Duchamp, е “како дрво”.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ја стегал, во нејзиното месо ја давел сета скомињава невола на денот; знаел во гневноста што треба да стори, како да ја изврти и како да ја дочека на себе од пад.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не е тешко да се заклучи дека една од потсвесните побуди за изборот на овој псевдоним и за фактот дека Duchamp овде се појавува како жена, била неговата желба да се поистовети со Невестата, да стане “месо на нејзиното месо”, како што открива и посветата испишана од задната страна на сликата Момчето и девојката напролет.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Не се тргнала. Нејзината младост можела да стане сенка на друга младост.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И за да не ги забуца до корен сите пет вретена на здравата рака во нејзиното месо. „Јано“, болно му се кинеше грлото.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)