Во случај на барање на повеќе можни одговори, Кејџ ги користеше print out компјутеризираните табели според Ји Џинг.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Сите овие квалитети, иако неартикулирани, Кејџ ги наоѓаше во природата, во нејзиниот начин на функционирање.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Прифаќањето на ваквите појдовни точки и заклучоци можеби не би било можно кога не би биле свесни дека Кејџ своите ставови секогаш ги изнесуваше со свест дека ги изнесува своите ставови и кога не би ја имале во предвид познатата забелешка на Костеланец дека “во Америка, за разлика од поголемиот број европски културни средини, не постои утврден пат за постигнување на интелектуален и уметнички успех, еден единствен културен естаблишмент кон кој младиот и амбициозен човек ќе може да се насочи, нема одредена публика која донесува конечен суд, институции кои издаваат конечна потврда за успехот, признание или награда која ужива општо почитување“. 174 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Таа веќе одамна се однесуваше како зрела жена, така што бракот немаше многу што да промени во нејзиниот начин на живот.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Нејзиниот начин на живот не дозволуваше самотијата да ѝ биде друшка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Земав такси за да се вратам во својот крај, по прв пат самиот во себе како во некоја неверојатна странска земја, повторувајќи во себе дека да, Мари-Клод, да Данфер-Рошро, стискајќи ги капаците за подобро да можам да ја сочувам нејзината црна коса, оној нејзин начин да ја изврти главата пред да прозбори, да се насмее.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во тој момент на среќа како од лежење врз бранови, како од предаденост на некакво лизгање преполно со тополи, не можев да ѝ го кажам она што таа би го разбрала како лудост или болест што и беше само на друг начин, на некои други животни брегови; ѝ зборував за нејзиниот прамен коса, за нејзината црвена чанта, за нејзиниот начин да го набљудува огласот за некоја бања, за тоа дека не ѝ се насмевнав поради донжуанизам или здодевност туку за да ѝ го дадам цветот што го немав, знак дека ми се допаѓа, дека ми е фина, дека патувам пред неа, за уште една цигара и уште еден чинцано.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тоа беше нејзин начин на кој го покажуваше својот излив на сожалување кон него, што беше надојдено во неа.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Задачата на уметникот беше да „се имитира природата, нејзиниот начин на дејствување“, според Џон Кејџ - да се мисли на начините на справување со звукот предводени од инстинктот за убавото „развивање“, а не од вкусот за добрата (пријатна) музика.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
А потоа и вистински изгледа наиде болката.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но за кого?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Помиослив: а можеби нејзиниот начин на однесување беше поттикнуван од желбата да го избере полесниот пат!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Или тоа беше нејзиниот начин на умилкување.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
____ 9. Добро тогаш, по ѓаволите, ... ќе игра на нејзиниот начин: Nunc dimittis, набрзина, госпоѓо.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Тој “има”, значи, “лице”, но не се гледа “лицето” туку заслепувачкото изобилство светлина, токму сјајната апстракција.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Меѓутоа: во “длабочината” (“nel suo profondo”) на тоа светло тој ја гледа, со бескраен напор на волјата, надминувајќи ја “празнината” “врзан со Љубов”: “супстанцијата и нејзиниот начин на опстојување и okno.mk 251 дејствување”.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)