Кампот е потсетник за извештаченоста на емоцијата, за автентичноста како изведба.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тој провалува во самодоволниот свет на страсната желба и ја прекинува нејзината неиронична восредиштеност кон едното – нејзиното систематско исклучување на спротивставените вредности, нејзината несвесност за нејзиниот поширок општествен контекст, нејзината опсесивна сосредоточеност на посакуваното и нејзиното одбивање на спротивните гледишта.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тој е противотровот за романтиката.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Кампот, како што видовме, е внатрешна практика на една дијалектика во машката геј-култура која се врти околу низа спротивности меѓу романтиката и разочараноста, сериозноста и несериозноста, автентичноста и неавтентичноста – меѓу неироничниот набој на машката геј-желба за машка убавина и ироничното спласнување на тој набој.
Кампот ѝ припаѓа на една страна од тоа двојство.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во тој миг на победоносна визија и отпор, ќерката ја остварува својата морална независност – иако историскиот одговор на мајка ѝ, увеличен со алкохоличарската дементност на ликот и разгорен од нејзината шумоглава лишеност од секакво чувство за општествена умесност, лесно го потиснува во заден план искрениот и самозадоволен морализам на ќерка си.
Во Милдред Пирс, пак, токму одбивањето на ќерката морално да надмогне во расправијата, нејзиното одбивање на сите семејни вредности, ја прават толку неодоливо привлечна.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ќерката најпосле ги проникнува и ги отфрла мистификациите на родителскиот договор, сфаќајќи дека мајчините отровни изјави на љубов дејствуваат само како стратегии за озаконување на бескрајната емоционална злоупотреба.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)