Тогаш и без да сака очите ѝ се упатија кон нејзиниот стомак.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Бам-бам-бам... ритамот на возбудата од нејзиниот стомак ѝ одѕвонуваше во ушите, додека неговиот бакнеж од неа ја вадеше музиката, вешто, лесно, како што прстите на умешен музичар навидум само пребаруваат по жиците на гитарата, а всушност од неа раѓаат светови што никој друг, освен нив, не умее таму да ги пронајде.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Сакав на Луција да ѝ кажам дека воопшто не ми е грижа ни за нејзиниот народен дух, ниту за партијата што го брани, и дека сѐ што сакам е да ја фатам за рака, да ја прегрнам и да ја одведам некаде каде нема ни народен, ни добар, ни зол дух, ни партии; на некој остров каде ќе можам до мила волја да ја бакнувам во папокот, да пијам вино од таа слатка чаша на нејзиниот стомак, да ја опсипувам со милувања и бакнежи; но не смеев да кажам ништо затоа што Луција гледаше сосема разочарано во мене, ме мразеше, ме презираше поради мојата недекларираност, поради отсуството на здрав корен во мене.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ја пречека Мурџо скокајќи околу неа како во онаа година кога Пеличка сѐ уште беше во нејзиниот стомак, беше желен да биде помилуван по главата како знак дека таа ја нема изгубено довербата во него.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Без збор се одвоивме од групата, исто така несвесно како што им се бевме придружиле и одшетавме преку песокта, само за кратко застанувајќи на местото каде што претходно лежевме во љубовна прегратка, за да си го собереме остатокот од работите во торбата за плажа, да си ги прибереме чевлите, да си го најдам паричникот и да го запретам во песокта мизерниот, наизглед издишан кондом што ти се преправаше дека не го забележуваш. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 181
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
За миг сноп светлина ѝ се задржа на купчето интимни влакна преклопени од отокот на нејзиниот стомак, па речиси срамежливо тргна надолу по нозете и тогаш сите цајкани погледнаа во нас, посебно во тебе, а ти си го стегна ќебето како да се плашеше дека ќе го конфискуваат како доказ или ќе го употребат како покривка.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Кога амбулантната кола пристигна, еден од црните болничари веднаш го допре стетоскопот до надуениот стомак на жената и објави, „Го удавила и бебето.“
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Погледот студено му кружи преку нејзиниот стомак, стегнатиот и со појас опашан струк, преку набрекнатите гради, се сретнува со нејзиниот возбуден и концентриран поглед.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)