Кој ги кажа тие зборови? Тој, или пак само така ми се чу? Таа неизвесност ја прави неспокојна, нестрплива.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Кога санката застанува, Надењка фрла поглед на ридот по кој штотуку се спуштивме, потоа долго ме гледа в лице, се вслушува во мојот глас, рамнодушен и бестрастен, и целата, буквално целата, таа, па дури и нејзината манжетна и нејзината качулка, целата нејзина фигура изразува крајна недоумица.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Погледите на двајцата млади мажи,во полна сила како што знаеше Дарко често да потенцира со идиотско смеење, за неа беа комплимент за нејзината фигура, и таа сосем нормално го прифаќаше.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)