ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Проба безборно да ја прочита пораката што доаѓаше од погледот на нејзината сакана тетка, од брчките што се создаваа и губеа на нејзиното чело, не успеа да разбере ни слог, но почувствува дека усните сакаат да кажат нешто.

Не беше свесна кон кого се упатени, но откако со тешки маки ги отвори очите, пред неа седната на креветот ја препозна Јана која со газа ја бришеше потта од нејзиното чело. ѝ ги избриша и солзите кои се слеваа низ восочно бледото лице.

Во мигот, кога ги отвораше очите, една голема нежна рака го држеше нејзиното чело.

Со усните го допре нејзиното чело за да го почувствува нејзиниот мирис.

Во миг се смурти нејзиното чело.

Она што таа не можеше да го претчувствува, тоа се пајаците, се најдовме три или четири пати и тие не касаа, беа неподвижни во бунарот, исчекувајќи, сè до денот кога дознав, како сето време да не знаев, но во вторник - да се стигне до кафулето, да се замислува дека Мари-Клод веќе е таму или пак да се види како влегува со својот еластичен чекор, да се види нејзината црномуреста фигура која, и не знаејќи, невино, веќе влегла во борба со пајаците одново разбудени, во борба со пречекорувањето на играта која единствено таа и успеа да ја сочува едноставно со тоа што ја испружи својата топла рака, едноставно со тој прамен што шеташе по нејзиното чело.

Ми се надвисна со главата и ми ја залепи на мојата при што капките пот од нејзиното чело ми се истурија во водени конци по слепоочниците, по образите и по вратот.

Во тој миг девојчето се сврте и јас забележав на нејзиното чело, точно меѓу веѓите, мала шарена точка.

Можело да се претпостави само дека преку нејзиното чело се протегнала уште една брчка, нова и непозната, за капка пот во ноќите на стравот, во ноќите кога повторно ќе си ја прераскаже историјата за оној некој дедо на вториот Онисифор.

Така е тоа: маваш со врпал и си ги соборуваш врз глава оревите на вчерашната темница.

Бев наоружан со константите на белградската сиповска школа, која почиваше врз ригидни професионални принципи, цврста внатрешна конспиративност, но и врз отвореност градена уште од времињата кога на нејзино чело беше прекалениот борец и европски интелектуалец, филозофот и надреалистот Коча Поповиќ.

Борис знае - во таа куќа е штабот; одговарајќи на бабиното прашање дека е здрав, добро облечен и секогаш најаден, се ведне кон нејзиното чело и ја целива.

И додека пред нас го ставаше слаткото од смокви, на нејзиното чело покриено со густи брчки, видов врежан крст.

Љубовта на Добрата Душичка и Макс започна уште во мигот кога тој ја подаде раката кон нејзиното чело, и ја изваде забодената игла.

Една жена, кога некој ѝ зборуваше, постојано ја движеше главата влево и вдесно, затоа што ѝ се чинеше дека зборовите летаат кон неа, и можат да се заријат во нејзиното чело.

„Мораме да ја отфрлиме идејата за план за излекување на психотичните личности – можеби засекогаш, а можеби само привремено, додека не пронајдеме некој подобро прилагоден пат.“

„Јас ја повредувам, а таа не се брани, не се обидува дури ни да ја отстрани повредата.

Додека таа расправија траеше, Макс се издвои од групата пациенти кои стоеја покрај прозорецот, се приближи до Добрата Душичка, и ја извади иглата забодена во нејзиното чело. .

Таа остана мирна, не се помести ниту кога доктор Гете се приближуваше кон нејзината глава со иглата, остана мирна дури и кога врвот на иглата беше забоден во нејзиното чело.

Нивната љубов, а тоа не беше љубов, затоа што љубов е само она кое вљубените ќе го наречат така, а Добрата Душичка и Макс не го нарекуваа никако она што беше меѓу нив; тоа беше како да чуваа од згаснување некој тивок оган на кој се грее душата.

Имаше луѓе кои ги искривуваа лицата, го извитоперуваа гласот, и се претставуваа како ѓаволи, нудеа откуп на душите, најавуваа апокалипси, се закануваа дека на прагот е настапувањето на царството на темнината.

Црвениот пламен во очите сакав бесконечно да трае животот не е забава туку должности а страдањата се цртаа на нејзиното чело...