Ништо. Нема е ноќта, во нејзината челуст нема ни трошка од позобаните ѕвезди.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Во очите на волчицата изгасна пламенчето на љубовта и бесот, краиштата на нејзината челуст се пособраа, песната се исуши на нив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во очите на волчицата изгасна пламенчето на љубовта и бесот, краиштата на нејзината челуст се пособраа, пената се исуши на нив.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)