Пред да излезам од продавницата, мојот пријател ми довикна: – Во целата ситуација има една добра работа. – Која? – Стана јунак на една приказна. – Каква приказна? – пак се сепнав. – Приказната се вика „Чај за двајца“ и нејзини јунаци стануваат сите оние кои ќе најдат каква било обетка, кај било.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
И, ете, нашиот народ.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Затоа, нашите храмови не се како свадбени постели, затоа нашите сеќавања не се сеќавања на сѐ и сешто, туку на она кое не може да го прескокне ниту една историја: Не случајно се повикуваме на Орфеј, неслучајно се повикуваме на Троја и на нејзините јунаци од пајонската, македонска земја, неслучајно се повикуваме на Александар Македонски и на сето она кое произлегува од основниот морал на вистината.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Во еден миг, помислив да одам на закажаниот состанок во градината кај „Знак прашалник“, за секој случај набавив дури и неизрежан клуч, но тогаш пред оваа намера се испречи една голема промена во мојот живот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)