Кога се припи до вратата се вкочани од вџашеност, кога на гумното во нивниот двор, наслушна некои машки гласови: - Ноќеска ќе има бој со нож!; Кој ќе се согласи да се бори ќе добие отсуство!;
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Утредента Томо веќе беше удобно сместен во својата омилена нишалка во нивниот двор во Куманово.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Бојко и Мишко му довикнаа од нивниот двор. - Еј, чичко Никола, што ќе фаќаш? - Волци и мечки, - насмеано одговори чичко Никола.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Еве: нивниот двор, нивната разурната куќа.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Имаш ли свој бог, Јано? „Јано, едно дете ми рече дека еднаш бог седел во нивниот двор и сечел лубеница.“ Не можеше да се нурне во себе и да испитува, сега, кога беше сигурно дека двајцата нејзнини богови ќе се сретнат и ќе ја разголат нејзината тајна.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)