нивен (прид.) - дете (имн.)

Дури и тогаш не можеше на раат да се излафи со него, бидејќи зимното време не им позволуваше да си постелат сами на чардакот или на амбарот, ами беа принудени да спијат дома на женскиот кат, заедно со брата си Стоја, со Митра и со сите нивни деца та не можеа и салам да се завртат, a камо ли да си проговорат нешто „шепни покров“ како маж и жена невидени одамна.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Како нивно дете, малку постаро од нивните, заврши факултет, правосуден и отвори канцеларија.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Драма со музика и пеење од македонскиот живот во четири чина – седум слики) ЛИЦА: Јордан: Селски трговец Рајна: Негова жена Стојче и Симка: Нивни деца Божана: Бедна вдовица Костадин: Нејзин син Коле: син Костадинов Стрико Кољо: Стројник Темковица Славче: Нејзин син Аранѓел: Сопственик на фурна Караман Атанас, Зафир, Ѓорше, Божин, Фидан, Стојан, Стрико Марко: Печалбари Народ.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Таа не е достојна да чува нивно дете.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Првата зима на ова војна не само возрасните единоверци, туку и нивните деца умираат како муви.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ме прифатија како нивно дете. Што туку биле дојдени од Бугарија , не знам дали веќе имаа деца , беа млади.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На денот на Голема Богородица, во средата вечерта во нивното дворче влезе големото тело на Чана, зад неа Дончо, а зад Дончо Митра, чиниш Митра е нивно дете.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Стојан беше четврто нивно дете откако го пленија Ангелета, а особено откако решија да му ја дадат Анѓа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И се смирив и се радував затоа што со толку голема добрина, нежност и топлина ме прифатија и ме чуваа како нивно дете.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)