Ланските се повторија годинава, годинашниве ќе се повторат в година, на земјата ништо не се менуваше, освен старите што умираа, младите старееја, нови се раѓаа да поминат по истиот пат по којшто поминале нивните предци.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Нив никој не ги учел, освен нивните предци, на добрите работи, сами ги насетуваа: чувството на понизност, чувството на благодарност, способноста за простување, преку тоа ослободување на енергијата меѓу нив.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)