Понекогаш и врз главата на некој случаен минувач под нивниот прозорец.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Беше како кога се јави првпат оној силниот, што завиваше до пред малку во нивниот прозорец.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
II. Беше длабока ноќ, кога волците почнаа така да вијат под нивниот прозорец, што сите тројца уште веднаш заборавија дека пред малку спиеле.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Некои од оние кои имале куќи, имале тоалети во дворовите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тоа значеше дека некаде од единасет ноќе, или полноќ, наместо крај на програмата на Југослав пеопле ќе им се понуди можност да останат крај нивниот прозорец кон светот.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Волкот под нивниот прозорец ја голташе нивната близина, тој беше дојден колку што се можеше поблиску по нивната миризба, сега, веднаш до ѕидот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
На пешачки премин, додека чекаат да им се запали зелено на семафорот, а ти со испружена, растреперена рака чукаш на нивниот прозорец да ти спуштат на дланка некоја железна.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)