Од засолнетото катче сеќавање повикува една нивна прошетка низ градскиот парк, со посеано лисје што шушкаше под чекорите и некои исплашени инсекти што несигурно трепереа во бледата светлина.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ова звучи како луциден коментар на новата уметничка форма на Cage. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 45 ГЛАВА VI Каде всушност е значењето Хроматска фантазија и фуга ГЛАВА VII Пропозиционално сметање Канцер канон Еден ден во паркот, за време на нивната прошетка, се среќаваат Ахил и Желката.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Вечерва на езерскиот брег пелистерките молики ним им шумолат на француски нешто за топењето злато од жешките спомени, за воздишките по секоја прочитана книга и за заблазот што сосема случајно им го фрли еден поет среде нивната прошетка.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)