нивен (прид.) - судбина (имн.)

Сите беа обземени од судбината на Чанга. Тој беше нивна судбина.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас сум решен да ја следам нивната судбина*”.  „Двајцата”, додаде спокојно Лука Карер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Владиката ја искористи нивната збунетост и додаде.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Иако неговиот фах не е портретот, ами мртвата природа, пред неговите проникновени очи веднаш се оцртуваат неколку леки линии на нивната судбина.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И тие имаат желби и мераци, и тие знаат тајни за печење леб со паричка, ама нивната судбина се вика полни очи – празни раце.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Но нулти степенот е истовремено и оној на уништување на сите други, а искушението на леснотијата е она на смртта. (стр. 259) Каде и да било, дури и во Калифорнија, ништо нема подеморализа­ тор­ско дејство од тоа да се биде тука кај што другите се одредени да пре­стоју­ваат и да излеземе нечепнати, полни со лукава радост што ги препу­штаме на нивната судбина.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Македонците фатија усилено да се интересираат за прашањето на нивната народност и нивната судбина.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А вие, ако немате ракија, кажете. Имам јас и поголеми побратими од вас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И Никола Влашки клекнал напати вртејќи се на оваа или онаа страна и внимавајќи да не пропушти ни најбезначајно движење на луѓето, ниеден нивни збор без кој ќе е начната целосната слика на нивната судбина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Само да ѕирнеш во нивната судбина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ми требаат само да ја ѕирнам нивната судбина. Денеска не возам кон вечноста.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Камилски ги издвои најкарактеристичните примери од секоја група за на крајот со Татко да одлучи за нивната судбина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во прилозите за начин како најкарактеристични му се видоа заемките: бирдан, веднаш; ѓене, пак, повторно; сабајле, наутро; сефте, првин, прво; текрар, повторно, одново; тек-тук, ретко, одвреме-навреме, тук-таму.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сакаа на таков начин да ѝ приредат заеднички реванш на нивната судбина на Балканот, за да ги поштеди, одмине нивните потомци!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но веднаш потоа ќе клапнеше: тие живеат според закони што не се наши, а нивната судбина ни е толку туѓа како судбината на некаква река низ која пловиме.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Имаше во нивната судбина некаква горчина поради релативната отфрленост, како да беа за еднократна или двократна употреба, особено дипломатите по клуч кои живеејќи во довчерашниот сјај на високата мисија сега требаше да се провлекуваат со месеци низ лавиринтот на Министерството, да бидат забележани или да се најдат во некоја нова клуч- комбинација.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ги бранел наводно сиромашните семејства, пред окупаторските италијански власти, сочувствувајќи со нивната судбина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Годината 1988 можеби беше пресудна во борбата и животот на Јасер Арафат, најсилно данајски привлечен во лавиринтот на стапицата, макар што во таа година беше убиен најблискиот негов соработник Абу Џихад.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестинците од 1969 година кога Арафат го презеде раководството на ПЛО не видоа бел ден во нивната окупирана земја, нивната судбина остана непроменета.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беа погубени, а нивната судбина беше забележана во партиските истории, како предупредување за потомство.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој ја определи нивната судбина.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
На средбата требаше, конечно, Игор Лозински да ја открие долго најавуваната тајна за патот на јагулите и за нивната судбина во времињата што се вестеа.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Уште помалку на нивната судбина што всушност ја немаат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тој беше угледен и висок администратор во француските железници, но козите и нивната судбина го исполнуваа целосно неговиот живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тука се чини, небото е поблиско до земјата, а најдалеку е од луѓето и од нивната судбина...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не само за тие мигови кога тетка Перса сочувствуваше со нејзината судбина, со нивната судбина, туку токму поради нејзината добрина Пелагија знаеше дека ќе мора да се отвори пред тетка Перса, ќе мора уште еднаш да го преживува она што го има преживеано.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Има браќа во Егејска Македонија и за нивната судбина не сме рамнодушни.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)