Овој заобиколен пристап можеби изгледа дигресиски, но, всушност, е осмислен степенесто да прираснува и да биде кумулативен: се стреми, чекор по чекор и врз основа на низа меѓусебно поврзани согледби, да конструира кохерентен и, најпосле, систематски опис на машката хомосексуалност како културна практика.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Можеме да продолжиме онаму каде што запревме на крајот од поглавје 10 и да ја толкуваме привлечноста на тие филмови за геј-мажите и на двете веќе издвоени сцени од нив, и тоа во контекст на нашево сфаќање на кампот.
Глетката со лутата мајка би функционирала, според ова толкување, како начин на нова изведба и дејствување преку еден од најголемите ужаси или потенцијални ужаси, од настраното детство.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)