Тој ја заработи Поперовата вечна омраза подбивајќи ѝ се на неговата теорија на “критички рационализам” како “малечок здив на топол воздух во позитивистичката шолја чај”.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Она што Кун го нарекуваше „нормална наука“, во која научниците ѝ се приврзани на една доминантна парадигма, Фаерабенд го нарекуваше “бајка”.