Хабермас за јавната сфера Јавната сфера може да се посматра како главна тема на делото на Хабермас, како нужен предуслов за вистинска демократија.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Авто-механичарот не е културен човек (...) Според тоа, идејата за култура подразбира и одредена мера на здодевност како нужен предуслов за развој на културата. (Eco 1994: 118) Конечно, под „антрополошка дефиниција” се подразбираат „институциите, митовите, обредите, законите, верувањата, кодификуваното секојдневно однесување, системите на вредности и материјалните техники создадени од групи човечки суштества”.5 Во оваа смисла, културата не мора нужно да биде експлицитна, ниту да подразбира вредносни судови.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
И кај двата мита може да се забележи дека го содржат уверувањето дека таму некаде во неодредената иднина, автоматски, животот ќе биде подобар отколку денес, како и залажувањето и самозалажувањето дека сивилото на сегашноста е нужен предуслов за розевоста на иднината.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Ова поглавје ќе се фокусира на нивната дијагноза на причините за губењето на јавниот простор и последиците од истото врз демократијата, преку 80 проучување на нивните модели на јавната сфера: моделот на „дискурзивен јавен простор“ на Хабермас и „агонистичкиот“ концепт на јавниот простор на Арент.90 3. 1.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Според овој втор мит, ограничувањето на личните и политичките права, хипертрофирањето на државната власт, нискиот животен стандард, требаа да се разберат и прифатат како нужен предуслов за преминувањето од капитализам во комунизам.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)