А ние седиме сами во земјата на огнениот змеј, Господ нека ни е напомош!“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Зад последните замаглени оази на свеста, голтани во врелата челуст на огнениот змеј, младичот виде: црвената солза се лизна до исклештената насмевка на арлекинот, и ситно се затресе лажната брада на бебешкото лице на џелатот, и купидон, восочно сјаен во отсјајот на пламените јазици извади стрела од тоболецот и ја нацели кон него...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)