Веќе и другите се разбудени, развревени во вагонот, а Чана веќе е на нозе и стоејќи сама и огромна во средината на вратата се прашува себе си а и другите Луѓе бре, кој ја отворил вратата?
               
             
           
            
            
              „Исчезнување“
               од Ташко Георгиевски 
              (1998)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Наместо тоа, тој видливо си поигруваше со несериозниот изглед, дури и со смешната тривијалност (иако огромен во размер), пресретнувајќи и оневозможувајќи на тој начин евентуалнo oмаловажување.
    Јавните изрази на тага за смртта на геј-љубовниците некако излегуваат како лоши имитации, како исмејување, или во најдобар случај како присвојување на хетеросексуалниот патос, а со тоа и како негово ненамерно уважување.
               
             
           
            
            
              „Како да се биде геј“
               од Дејвид Халперин 
              (2019)