Овие дополнителни знаци во определен редослед се додаваат кон основниот дел од графемите, кој ја рефлектира парадигматиката на системот-прототип.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во суштина, тоа е создавање на план на содржина на системот на писмо.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Како пример, можеме да ги земеме коптскиот или ерменското писмо и нивниот однос кон грчкиот прототип, или пак, односот на грчкото писмо кон старосемитскиот систем на писмо.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
За такви утврдувања, неопходно е разгледување на посуштествените внатрешни карактеристики на системот на писмо, што би послужило како основа за претпоставување на зависноста на определен систем на писмо од определен извор.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во принцип, ваквата дејност претставува фонетско- фонемска анализа на јазикот, која се спроведува врз основа на споредбата на фонетската страна на јазикот со фонетски единици, кои во определен редослед се претставени во системот на писмото- прототип. Маргина 37 85
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Една од ваквите внатрешни системски карактеристики на писмото претставува редоследот на графемите во системот и токму во тој поглед ерменскиот систем на писмо покажува неспорна врска со грчкиот систем на писмо: токму според моделот на грчкиот систем се издвојуваат соодветните звуци и се сместуваат во определен редослед, кој на почетокот го рефлектира редоследот на грчката алфабетска низа.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во таа смисла, во поглед на секое писмо може да се постави прашањето, дали системот на писмо каков што го познаваме и што допрел до нас претставува оригинален облик на писмо или е доцнежна разновидност.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во процесот на создавањето на писмо за секој јазик L, фонетските единици на овој јазик се издвојуваат по пат на компарација со фонетските единици на јазикот L1, кои во определен редослед се застапени во системот на писмо L1, земен како пример-прототип за создавање на писмото L.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)