ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Која, ако воопшто некоја, од овие може да биде соодветна во овој контекст е тема што ги трансцендира границите на она што беше посакувано во овој есеј.8 Референци: 1. J. Culler, ‘Jasques Derrida’ in J. Sturrock (ed.) Structuralism and Since: from Levi- Strauss to Dérrida (Oxford: Oxford University Press, 1979) pp. 154-179. 2. J. Derrida, Of Gramatology, trans. G.C. Spivak (Baltimore: John Hopkins University Press, 1974) 3. J. Derrida,’Structure, Sign and Play in the Discourse of the human Sciences’ in Writ­ ing and Différence (London: Routledge, 1978) ch. 10. 4. J. Derrida, Positions, trans. A. Bass (Chicago: University of Chicago Press, 1981). 5. J. Derrida, ‘Différance’ in Margins of Philosophy (London: Harvester, 1982) ch.1. 6. F.B. Fitch,’ Self-Reference in Philosophy’, Mind 55 (1964) pp. 64-73. 7. K. Hart, The Treaspass of the Sign (Cambridge: Cambridge Universitu Press, 1989). 8. B. Johnson, Translator’s preface to J. Derrida’s Dissemination (Chicago: Universitu of Chicago Press, 1981). 9. C. Norris, Derrida (London: Fontana Press, 1987) 10. J. Passmore, Philosophical Reasoning (London: Duckworth, 1961). 11. G. Priest, ‘The Limits of Thought - and Beyond’, Mind 100 (1991) pp. 361-370. 12. G. Priest, ‘The structure of Paradoxes of Self-Reference’, Mind (forthcoming). 13. D. Wood, ‘Derrida and the Paradoxes of Reflection’, Journal of the British Society for Phenomenology 11 (1980) pp. 225-238. ___________________________ 1 За почеток, погледнете (6), (10, гл. 4), И (11). 2 Она што следи е едноставно изложување на Деридините гледишта.

Немав намера да го објавам, но одреден број на луѓе рекоа дека пронашле егзегеза на Дерида во еден корисен напис, па затоа се решив со надеж дека има некаква смисла.

Не правам никаков обид за нивно вреднување. 3 За еден општ вовед во Деридиното мислење можат да се консултираат одреден број на дела, на пример (9).