ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Децата уште од рана возраст се изложени на жанровите на дискурсот, однесувањето и емоционалното изразување.

„Корисно е секоја дадена локална култура да се опише како посебен сплет од жанрови“, пишува Рос Чејмберс, „при што жанрот се сфаќа како конвенционален хабитус што повлекува разбирања и согласности во кои не мора конкретно да се преговара за ‘видовите’ на општествена интеракција кои се возможни под закрила на таа култура...

А во тој случај, сосема би било нормално (според генеричките конвенции што ја раководат културата на општествената интеракција на Њутн) таквите ситуации да те засмеат.

Но за да ја изведеме особеноста и посебноста на машката геј-култура, за да дадеме систематски приказ на машката геј-културна различност, нужно е да ја испитуваме прагматиката на машката геј-култура, особено нејзините жанрови на дискурс и на општествена интеракција.

Приказот на машката геј-култура што ќе го понудам тука, затоа, се однесува на жанровите на дискурсот и на жанровите на општествената интеракција, не на поединци и на популации. ‌Една предност на сосредоточеноста кон истражувањето на геј-културата, наместо на геј-луѓето, е што тоа ни овозможува делотворно да ги одминеме есенцијалистичките прашања.

Зашто, градејќи нестандардни емоционални врски со културните облици, тие практично го одбиваат силниот општествен повик да заземат конвенционални, хетеронормативни положби и практично се здобиваат со нестандардни сексуални и родови идентитети, идентификации и ориентации.

Таквите разграничености ги разлачуваат не само видовите на дискурс туку и видовите на чувствување, стиловите на емоционално изразување и конвенциите на однесувањето и на општествената интеракција.

Децата, со други зборови, можеби сѐ уште не се свесни дека прават избор на сексуалниот предмет (иако некои од нив можеби се мошне свесни за тоа, особено кога тој избор на предмет е некој нестандарден или неодобруван), но многу се будни за стандардното обродено и сексуално кодирање на конкретните конвенции за емоционално изразување – конвенции кои, од своја страна, им се потчинуваат на законите на жанрот и кои соодветствуваат на прагматичните генерички разграничености, како што е разграниченоста меѓу трагедијата и мелодрамата.

Но, всушност, рутинските обрасци на говорот поврзани со обичните општествени интеракции исто така ја покажуваат правилноста и закономерноста што ја поврзуваме со книжевните жанрови.

Создавањето на простори на ред, одмор и спектакл во кои секоја интеракција е внимателно испланирана, ја исклучува можноста за непосредна општествена интеракција којашто е толку битна за демократијата и води кон поголема контрола над производството и користењето на јавниот простор.

Сè поголемата комодификација на јавниот простор и контролата врз него (било да е во директна форма на полициска контрола и надзор или индиректно преку архитектурата и просторното планирање) води кон редефинирање на целиот концепт на јавниот простор.