ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Она што недостига во целава шпекулација е претставата за општественото како начин на суштествување што се состои и од лично и од колективно искуство.

Тоа не е ниту природна состојба ниту поединечна особеност, туку колективна појава, последица од општествената припадност.

Хомосексуалноста, криминалноста, зависноста, дури и претпочитањето на одредени потрошувачки производи (како во случајот со идентичните близнаци кои ги раздвоиле кога се родиле) сега се сметаат или за резултат на вродени особини, кои несомнено ни се запишани во гените или во геномите – денешнaта варијанта на „природа“ (порано тоа беа хормоните, а пред нив беше крвта) – или за израз на идиосинкретски хир, за личен избор, грев, дефект или некаква друга индивидуална особина.

Средбата на поединци со слични естетски и етички интереси и општествени искуства откри дека самата тема предизвикува мошне бурна и интензивна расправа за уметноста и културата во осумдесеттите, и поттикнува расправа за специфичната улога што културата и уметноста ја одиграа при преобразбата на Источна Европа.

Општественото упатува на облик на постоење кој произлегува од заедничкиот живот на човечките заедници и не исходува непосредно ниту од природната предодреденост ниту од индивидуалните варијации. ‌Како културна практика и како идентитет, да се биде геј е општествено искуство исто како што е општествено искуство да се биде Американец или да се биде припадник на средната класа или да се биде Чикано.