Како капка вода да се обиде да пробие од кожата под стаклото на окалките, за да не најде отворена пора и да се разлее полека кон темниот печат на едната страна на врелото лице.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Вилиците го болеа, низ отворените пори на жешката течеше златна смола додека без напор ловеше еден далечен и нејасен глас - на Никола, не, на Јана - не, сеедно, и се прашуваше кој сум и каде сум.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)