очаен (прид.) - и (сврз.)

Шанса за светилник на морепловците оние кои сѐ уште не се очајни и не се плашат од фантазијата на брановите.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Во својата семантика љубовта како волја за живот е очајна и мрачна потреба, а омразата не е единствената антитеза на љубовта.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Во Арсо се отвораше празнина и сам се гледаше во неа, очаен и заборавен.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Знаеле ли тие зошто не се плаши оној кој љуби?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)