Таа плачеше, ме бришеше со шамичето, а тој ме држеше за косата, и додека крвта од носот ми се слеваше во устата и грлото, ме одвлечка кон сликата на партискиот водач, ме исправи пред неа и рече: „Читај.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Него го погоди сарказмот во тонот на партискиот водач, а уште пред тоа, неговата сигурност во висината на планинските врвови му се стори смешна и лекомислена.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Го свртев погледот десно и на ѕидот ја здогледав огромната фотографија на неговиот партиски водач; бев изненаден, оти само до пред неколку месеци на тоа место стоеше постер на омилената фудбалска екипа на Фискултурецот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)